Rozdział X

Rozdział X

 

Chciałam się od niego odsunąć, ale on posuwał się wraz ze mną, chcąc znów mnie pocałować. W końcu wyczułam zakończenie łóżka i odczekałam aż Ethan zacznie znów mnie całować. Tkwiąc znów w jego pocałunku z trudem przerzuciłam go na podłogę i wybiegłam z pokoju.Szarpnęłam za klamkę od drzwi wejściowych i trzasnęłam nimi za sobą, słysząc echo roznoszące się po klatce. Zbiegłam na dół z bijącym znacznie za szybko serce, opuściłam klatkę. Na dworze panowała  totalna ulewa. Szłam przed siebie.

//Spanikowałam? Nie, po prostu Ethan nie powinien mnie całować.

Objęłam swoje ramiona odczuwając dreszcze zimna.

//Nie było czasu zabierać kurtki, dokąd doszłam?

Rozejrzałam się. Stałam na rozdrożu dróg. Jedna z nich po lewo prowadziła do lasu, tego samego w którym przeżyłam koszmar.Zerknęłam na ścieżkę po prawej prowadzącą do domu Alex’a.

Rodzice nie wchodzili  w grę, nie chciałam widzieć ani Matt’a ani Alice.

//Pozostał Alex.

Spojrzałam znów w lewo.

//Musiałabym oszaleć do końca, gdybym tam poszła.

Skręciłam w prawo.

//Jeśli Alex mnie nie przyjmie z desperacji wrócę do Madison.

Doszłam do jego domu przemoknięta i z czego zdałam sobie sprawę dopiero teraz zapłakana.

Zapukałam lekko do drzwi i zaczęłam ocierać policzki.

-Lcuy?!-zapytał upewniając się.

-Cześć Alex-odpowiedziałam.

Spojrzał na mnie z przerażeniem i wciągnął  do środka.

-Co się stało? Dlaczego płaczesz?-zaczął wypytywać.

-Mogę u Ciebie zostać na noc?-zapytałam błagalnie nie patrząc na niego.

-Nawet się o to nie pytaj-skarcił mnie-Mamo szykuj herbatę!-krzyknął w stronę kuchni i zaprowadził na górę do swojego pokoju.

Przysiadłam na łóżku dygocząc. Alex wyszukał w szafie jakiś stary podkoszulek i polar.

Sięgnął do suwaka od mojej bluzy a ja odsunęłam się.

-Musisz zmienić ubranie-uparł się odpinając mi przemokniętą bluzę i powoli zdejmując ją ze mnie.

-Sama się przebiorę-odezwałam się.

-Daj spokój, cała drżysz, poza tym widziałem Cię już bez…-przerwało mu pukanie do drzwi. Złapałam za rzeczy i przeszłam do łazienki.

Dostrzegłam swoje paskudnie wyglądające odbicie w lustrze.

-Napij się herbaty i połóż do łóżka-poinstrułowała jego mama i zarzuciła mi na plecy koc.

Podziękowałam, kobieta wyszła a ja zakryłam oczy dłonią czując, że zaraz z oczu poleci mi niekontrolowana ilość łez.

-Luc-usłyszałam od niego i poczułam, że niepewnie mnie obejmuje-jeśli zrobi Ci się lepiej, to się wypłacz.

Wtulił mnie do siebie a ja zaniosłam się niepohamowanym płaczem. Nie mogłam już dalej udać, że wszystko gra. Nie wiem jak długo płakałam, ale gdy w końcu przestałam, tkwiłam nadal w jego objęciach siedząc na kanapie.

-Chyba od dawna tego potrzebowałaś, co?-zapytał.

Otarłam pięściami łzy.

-Rozmawiałeś z Matt’em?-odpowiedziałam pytaniem.

-Tak, ale nie przejmuj się Lucy, wszystko z nim wyjaśniłem.

-Co masz na myśli?

-Powiem Ci jutro rano, okej?-podał mi kubek.

-Pokłóciłeś się z nim?

-A ty z Madison?

-Szczerość za szczerość?-zaproponowałam.

-Okej-zgodził się.

-Nie pokłóciłam się z Madison-zaprzeczyłam-Ethan mnie pocałował.

-Zrobił Ci coś? To dlatego płakałaś?-zapytał wstając i przebierając stanowczy głos.

-Nie, uspokój się-wskazałam na miejsce na którym siedział-właśnei dzisiaj Alex wprost i szczerze upewniłam się, że nie jesteśmy już przyjaciółmi-spuściłam wzrok na swoje dłonie.

-Lucy,posłuchaj mnie teraz-poprosił biorąc mnie za rękę.-nigdy nie straciłaś i nie stracisz mnie-zapewnił-tak jestem z nim pokłócony, ale Matt już dawno się o to prosił, a teraz chodź, nie chcę żebyś się zaziębiła.

-Daj spokój Alex.

Wiedziałąm, że z natłoku emocji nie zasnę.

-Nie każę Ci od razu spać-dodał. Przenieśliśmy się na łóżka.

-Trochę narozrabiałam, prawda?-zapytałam wpatrzona w sufit.

-Nie to nasza trójka, większość popsuła-poprawił mnie i położył się koło mnie.

-To moja wina-uparłam się.

Uniósł się na łokciach aby spojrzeć na mnie.

-Gdybym trzymała się z daleka od Richard’a..

Zbliżył twarz do mojej.

Dźwięk telefonu przerwał to co chciał zrobić.

Odchrząknęłam i siadłam

-Odbierz-odpowiedziałam.

On jednak odrzucił ostatecznie połączenie

-Nie mam zamiaru z nim rozmawiać-dodał i odłożył telefon na komodę.

Położyłam się znów.

-Sądzisz Luc, że będę miał jeszcze dziewczynę?-zapytał gdy już przysypiałam..

-Jasne, że tak-wymamrotałąm i przekręciłam się do niego plecami

Na granicy snów dosłyszałam wyraźne: „Kocham Cię Lucy.

Dokuśtykałam do drzewa i przeczytałam powieszoną kurtkę: „Uciekniesz od nieuniknionego”

Coś zaszeleściło w zaroślach.

-Nie, nie nie!-powtarzałam cofając się i widząc, staruszka podchodzącego do mnie z pogodną miną.

-Czego ode mnie chcesz?1-wrzasnął a wszystko rozpłynęło się. Miałam uczucie spadania

Otworzyłam oczy, Alex’a nie było w pokoju, przebrałam się i wyszłam z pokoju.

-Lucy jeszcze śpi-oznajmił zdenerwowany Alex z dołu.

-To ją obudz-usłyszałam zirytowanego Matt’a-przespałeś się z nią to ją teraz..

Zeszłam na dół.

Obrócz Matt napotkałam spojrzenia Madison i Luck’a.

-Musimy zacząc poszukiwania-zapelował Luck.

-Poszukiwanie kogo?-zapytałam wciąż wpatrzona w trzymaną przez Matt’a drżącą kartkę.

-Alice, Micke i Ted zaginęli-wyjaśnił Alex.

Spojrzałam na niego z niedowierzaniem.

-„On” ich porwał!-wrzasnął Matt i wcisnął mi do rąk kartkę.

„Nadszedł czas aby doszło do  nie uniknionego”

-To wszystko twoja wina!, ty masz coś z tym wspólnego!-znów krzyknął Matt i rzucił się na mnie z pięściami.

Alex, zagrodził mu drogę i doszło do bójki.

Wykorzystałam moment nie wagi i wyszłam przed dom. Zaczęłam biec.

//Kierunek-las.

Dobiegłam do jego skraju w niecały kwadrans.

//A co jeśli to Mason? Nie, Mason siedział na dożywociu.

-No dalej Lucy-ponaglałam siebie.

Wbiegłam do niego i zaczęłam kierować się w stronę domu w głębi lasu.

W myślach przewijały mi się momenty ze spotkań z Richard’em. Dopadłam do najbliższego drzewa i zaczęłam regulować dyszenie.

-Cześć,Lucy-usłyszałam znajomy głos i poczułam mocne walnięcie czymś metalowym w tył głowy.

Osunęłam się na ziemię.Gdy otworzyłam oczy nachylała się nade mną postać od której uciekałam już od dawna.

-----------------------------------------------------------------
 Tak kończy się rozdział X.Dzięki za przeczytanie rozdziału i zapraszam do podzielenia się waszymi wrażeniami w komentarzach oraz dołączenia do "czytelników bloga".